Freudísk draumatúlkun

Sigmund Freud skrifaði bókina "Túlkun drauma" árið 1900 til að sýna fram á að draumar eru ekki tilviljanakenndur þvættingur heldur innihalda merkingarbær efni úr undirmeðvitundinni. Þessi efni tengjast grundvallarhvötum okkar – hvötum á borð við árásarhneigð, kynhneigð og sjálfsást. Freud sagði að við hundsum drauma okkar vegna þess að við finnum bæði til skammar og ótta gagnvart þessum sterku, duldu hvötum. Þess vegna þarf freudísk túlkun að komast framhjá andstöðu einstaklingsins til að ná í undirliggjandi sannleik draumsins. Stóra harmleikur mannlífsins, að mati Freud, er sá að hvataóskir okkar eru óhjákvæmilega bældar af siðfræðilegum valdhöfum samfélagsins. Hamingja okkar í gegnum lífið ræðst af því hversu vel við náum jafnvægi milli innri langana okkar og ytri valdkerfa, og draumatúlkun getur hjálpað okkur að finna heilbrigða leið til að halda þessu í jafnvægi. Eins og Freud orðaði það frægt: draumar eru "konunglega leiðin" að betri þekkingu á undirmeðvitundinni. Því meira sem við lærum um hvatir okkar, þeim mun betur getum við fundið þroskaðar leiðir til að fullnægja þeim þannig að þær styrki – frekar en hindri – andlegan þroska okkar. Þess vegna er draumatúlkun svo dýrmæt: hún veitir okkur heiðarlega sýn á hver við í raun og veru erum, hvað við þráum í alvöru, hvar dýpstu átökin liggja, og hvernig við getum unnið úr þeim.

Algengur misskilningur varðandi Freud er að hann hafi talið alla drauma snúast um kynlíf. Í raun trúði Freud því að draumar sýni einnig önnur eðlishvöt, eins og árásargirni og narsissisma (sjálfsást). Annar algengur misskilningur er sá að nútímavísindi hafi hrakið kenningar Freuds um drauma. Í raun styðja nýjustu niðurstöður draumarannsókna þá fullyrðingu Freuds að draumar geti upplýst mikilvæga sannleika um undirmeðvitundina. Þó Freud hafi ekki haft rétt fyrir sér í öllu, geta hugmyndir hans úr sálgreiningu enn gefið dýrmæta leiðsögn í draumatúlkun.